Πρόκειται για ένα χρόνιο νόσημα της τριχοσμηματογόνου μονάδας το οποίο χαρακτηρίζεται κλινικά από εμφάνιση στο πρόσωπο και στον κορμό ενός πολύμορφου εξανθήματος, σε συνδυασμό με έντονη λιπαρότητα του δέρματος.
Αιτιολογία
Η νόσος προκαλείται από υπερδραστηριότητα του σμηγματογόνου αδένα και απόφραξη του πόρου του. Ο αδένας βρίσκεται υπό τον έλεγχο των ανδρογόνων και παράγει σμήγμα, το οποίο είναι ένα μείγμα λιπιδίων. Αυτά τα λιπίδια, μετά από επίδραση μικροοργανισμών μέσα στον αδένα, μπορούν να μετατραπούν σε φαγεσωρογόνα και ερεθιστικά λιπαρά οξέα.
Κλινικά χαρακτηριστικά
Φυσικά σημεία της ακμής είναι η έντονη λιπαρότητα του δέρματος, οι φαγέσωροι, τα κέχρια, οι ερυθρού χρώματος βλατίδες και φλύκταινες, τα οζίδια, οι κύστες, οι ουλές, τα χηλοειδή και η μεταφλεγμονώδης υπερμελάχρωση.
Αντιμετώπιση της ακμής και θεραπεία
Η τοπική αγωγή αντιμετώπισης ακμής είναι αρκετή για την ήπια κοινή ακμή. Σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται συστηματική θεραπεία με αντιβιοτικά, με ορμονική θεραπεία, με συστηματική θεραπευτική χορήγηση ρετινοειδών καθώς και άλλες ειδικές θεραπείες.
Στη Δερματολογική Κλινική Ιωάννης Χιώτης, η ακμή σε όλες τις μορφές της βρίσκει τη λύση της σε ένα ολοκληρωμένο πλάνο θεραπειών. Διαμορφώνονται ατομικές συνδυαστικές θεραπείες με τις οποίες μπορούμε σε σύντομο χρονικό διάστημα να πετύχουμε τον καθαρισμό των φαγεσώρων, των κύστεων και των φλεγμονωδών βλαβών. Βελτιώνουμε στο μέγιστο τις ουλές όλων των μορφών σε πρόσωπο και σώμα.
Η νόσος εμφανίζει διάφορες κλινικές μορφές, οι οποίες περιγράφονται στη συνέχεια:
Κοινή ακμή
Πρόκειται για τη συχνότερη μορφή ακμής. Αποτελεί μία από τις πρώτες εκδηλώσεις της εφηβείας. Η πάθηση φθάνει στη μέγιστη δραστηριότητά της μεταξύ 16 και 18 χρονών, υποστρεφόμενη στη συνέχεια, αν και συχνά δεν εξαφανίζεται μέχρι την ηλικία των 25 χρόνων.
Μετά – εφηβική ακμή των γυναικών
Πρόκειται για μια πολύ συχνή μορφή ακμής που εμφανίζεται σε γυναίκες 20-30 χρόνων, οι οποίες παράλληλα υποστηρίζουν ότι δεν είχαν πρόβλημα στην εφηβεία. Η κατάσταση συνήθως υποχωρεί μεταξύ 30-40 χρόνων, αλλά όχι πάντοτε. Οι περισσότερες ασθενείς εμφανίζουν στον ορό χαμηλά επίπεδα της σφαιρίνης που δεσμεύει τη φυλετική ορμόνη, με επακόλουθο την αύξηση των επιπέδων της τεστοστερόνης, η οποία θεωρείται υπεύθυνη για την πρόκληση της ακμής. Επίσης μερικές γυναίκες εμφανίζουν συμπτώματα πολυκυστικών ωοθηκών. Μερικές γυναίκες συνδέουν την εμφάνιση της πάθησης με έναρξη, διακοπή ή αλλαγή του αντισυλληπτικού που λαμβάνουν.
Οζιδιοκυστική ακμή
Πρόκειται για εξαιρετικά δυσάρεστη κλινική μορφή ακμής. Διαφέρει από την κοινή ακμή όσον αφορά την ένταση των φυσικών σημείων, τη χρονιότητα και τη σχετική ανθεκτικότητα στη θεραπευτική αγωγή. Η κατάσταση που συνήθως αρχίζει στην εφηβεία, προσβάλλει και τα δύο φύλλα, αλλά πιθανόν είναι συχνότερη στους άνδρες. Το στοιχείο που τη διαχωρίζει κλινικά από την κοινή ακμή είναι τα βαθιά επώδυνα οζίδια, οι βλατίδες και οι προκαλούμενες αντιαισθητικές ουλές, καθώς και η δημιουργία χηλοειδών.
Το νεογνό εμφανίζει ενδοκρινική συμπεριφορά που δεν διαφέρει από εκείνη της εφηβικής ηλικίας. Έτσι πολύ συχνά νωρίς κατά τη βρεφική ηλικία, εμφανίζονται ακμοειδή στοιχεία τα οποία μάλλον οφείλονται σε διαπλακουντιακή διέγερση των σμηματογόνων αδένων από τα επινεφριδιακά ανδρογόνα, παρά στη μεταφορά ανδρογόνων από τη μητέρα στο βρέφος μέσω του μητρικού γάλακτος. Αυτή η μορφή ακμής εντοπίζεται κυρίως στις παρειές και υποχωρεί μετά από λίγους μήνες.